Bir tiyatro gibi hayatım,
Konusu drama.
Oyuncuları sen ve ben,
İsmi ise yalnızlık.
Yıllardır yalnızlığı oynuyoruz,
Seyircilerde bir of aman sıkıntısı,
Ama oyuncular da bıkmış artık,
Yalnızlığı oynamaktan.
Yazan öyle yazmış hayatımın dramasını,
Sen ayrı bir sahnede
Ben ayrı bir sahnede,
Olamıyoruz bir türlü aynı sahnede.
Oyunun son perdesi geldi çattı,
Seyirciler sabırsız,merakla bekliyorlar,
Ha şimdi birleşti birleşecek derken,
Sonunda ölüm birleştiriyor ikimizi.
Kayıt Tarihi : 31.1.2010 00:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bana kalırsa insan kalabalık içinde mutluluğu oynuyor, oysa herkesin kendi içinde bir dramı, bir yalnızlığı var... Kutlarım saygılar...
Yaşama sevinciniz hiç eksilmesin dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
TÜM YORUMLAR (25)