Bir Tını! Şiiri - Seçil Karagöz

Esprini yitirince kendini bitirirsin,
Kendini bitirince rengini yitirirsin;
Rengindir tanımlatan ve seni hep aratan,
Sevgindir anımsatan ve seni pek saydıran...

Umutlar yıkılınca kendini tüketirsin,
Kendini tüketince sevgini yok edersin;
Sevgindir güçlendiren ve seni öldürmeyen,
Resmindir düşlendiren ve seni düşündüren...

Sınırı aştığında kendini üzmeyesin,
Kendini üzdüğünde nefsini ezmeyesin;
Nefsindir değerleyen ve seni denetleyen,
Azmindir betimleyen ve seni özetleyen...

Formuna girdiğinde kendini bilmelisin,
Kendini gördüğünde şevkini ölçmelisin;
Şevkindir kazandıran ve seni hep kandıran,
Öfkendir usandıran ve seni pek yandıran...