Karlar yağıyor şehrin dar sokaklarında.
Yer yüzünde bir şehir,
Gök yüzünde bir şehir,
Can ela gözlerindedir.
Kan bürünmüş bir öksürüğün ardından,
Hayallere düşüyorsun beyaz tanelerden,
Kayboluyorsun buharlaşan nefeslerden
Ve sokaklarda üşümek kaçınılmaz virüsken…
Ağzından bal damlayan poşetli tinerciler yanıyor;
Bir çekimlik sarhoşluğun gölgesinde…
Beyaz taneler gibi düşünce sen hayallere;
Sıfırın bilmem kaç kat altındaki bu şehirde,
Bir tinerciler,
Bir de ben yanıyorum …
Sensizlikle, sarhoşluk anlamını yitiriyor;
Onlar cümle alem-i unutuyor.
Bense unutamıyorum seni,
Ben her içime çektiğimde seni,
Senin imkansızlığının düşüncelerinde …
İbrahim Nazım Ülker
15-Şubat Çarşamba 2006
Kayıt Tarihi : 25.2.2006 16:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sıfırın bilmem kaç kat altındaki bu şehirde,
Bir tinerciler,
Bir de ben yanıyorum …
Allah bu rezil beladan korusun gençliğimizi.
Çok güzel bir şiir etkili bir anlatımdı. Yanıyoruz yanmasına da elimizden hiç bir şey gelmiyor.
Selam saygıyla tebrikler duyarlı yüreğinize Şairim
Ümran Tokmak
TÜM YORUMLAR (2)