Bir Teselliden Öte Şiiri - Şehmus Kartal

Bu ne bitmez tükenmez hasretin içindeyim,
Her gece yalnız senle hayal âlemindeyim.
Dizlerimi karnıma çekerek yatıyorum,
Uykularım bölünür sanma ki uyuyorum.

Ani sesler duyarım gecenin bir yerinden,
Sen diye yastığına sarılırım yeniden.
Bir teselliden öte bunu bir eylem sanma,
Uyanırken anlarım bakmadan etrafıma.

Gelen sensin diyerek sarıldım yalnızlığa,
Ancak sana değil de yenildim yalnızlığa.
Bir teselliden öte bunu bir eylem sanma,
Direncim hayatadır bunu kendine sanma.

Tükenirken bu gücüm bellenir gözyaşımda,
Yağmurlanır gözlerim karanlığın koynunda.
Bir teselliden öte bunu bir eylem sanma,
Yalnızlığı kalbime hançer gibi saplama.

Tükenerek bölünen bu ömrüm sensiz geçer,
Yaşamanın hızına yetişmeden tökezler.
Bir teselliden öte bunu bir eylem sanma,
Böyle güçsüz yaşama kesinlikle inanma.

Yalnızlık yüreğime hançer gibi saplanır,
Boynum büküldüğünde bil ki gönlüm kırılır,
Bir teselliden öte bunu bir eylem sanma,
Çok zormuş seni sevmek ister buna inanma.

Sanki dünya başıma yıkılıyor temelden,
Oysa sevgi hep vardır dolaşır çıkmaz elden.
Bir teselliden öte bunu bir eylem sanma,
Bırak kalsın sevdamız el sözüne de kanma.

Kal yanımda gözlerim seni hep kolay görsün
Sen olmayınca dünya bana çok az görünsün.
Bir teselliden öte bunu bir eylem sanma,
Dilimden dökülenler sakın sen yalan sanma.

Şimdi yağmura döndü gözlerimdeki yaşlar,
Sevdamızın içinde dolaşıyor duygular.
Bizim bu aşkımızı bırak kimse bilmesin,
Sadece ikimizin arkasında dolaşsın.