Bir Tesadüfmü Sanıyordun

hiç aklından geçmedim değilmi
başını yastığa koyduğun vakitler
hiç düşünmedin beni kendinle bir çerçeve içinde
o gülleri pencerene bırakan ben olamazdım değilmi
yanyana koyamazdın ikimizi bahtiyar bir resimde
günü sana bölen bendim aslında
ayarlıydı saatim geceleri yatışlarına
ayarlıydı saatim sabahları uyanışlarına
ayarlamıştım ömrümün tüm saniyelerini
senin tek tek yürek atışlarına.

diyemezdim yoluna çıkıp iki kelime
iki tatlı söz diyemezdim
yapamazdım anla cesaret edemezdim.
sokağının başına çizdiğim o kırık kalptendemi anlayamdın
güzel şeyleri beceremediğimi
hiç bir sebebi yokken o kahpe şehirde yaşamamın
her gün kapından geçişimdendemi anlayamadı
sürgün gönlümün senli yerleri terkedemediğini
yoksa
hergün aynı saatlerde karşılaşmamızı bir tesadüfmü sanıyordun
oysa sevmeyi bende biliyordum sen aldanıyordun
bir gün olsun başını kaldırıp bakmıyordun.
sen belki hiç bir şey yapmıyordun
ama ben kor kor yanıyordum
miadı dolmuş bir kırıkkale misali tutukluluk yapsada dilim
her gece düşümde aşkı
alnının tam ortasından vuruyordum
ve sana binlerce kez seni seviyorum diyordum
ama sen bilmiyordun..

hele geceleri,
gururum mavzerim oluyor geceleri.
tek tek sürüyorum mermi yatağına aşkımı.
ve sana diyemediğim tüm sözleri.
serye alıyorum aşka dair bildiğim o iki kelimeyi,
aralıksız belki milyon kere haykırıyorum geceye sen gibi.
seni seviyorum, seviyorum seni.

sonra yine sabah oluyor.
yine gün doğuyor bana inat acımasızca.
sen başın önünde gidiyorsun gidiyorsun sessizce.
bir tutukluluk yapan dilim
birde asla diyemediğim platonik aşkım kalıyor bana yalnızca.
bir günü daha siliyorum ömrümden sensiz.
bir gün daha bitiyor kahpece insafsızca.