Bir Terslik Olmalı Şiiri - Nebi Ünler

Bir terslik olmalı
Koca Dede’nin dokuzuncu tohumunda
Emine ebemin avucuna çilem dolmalı
Bir ikindi vakti, bir yılgın’ın doğumunda.

Öküzlerin öküzlüğü olmalı
Kağnımızı çeken acar ve cumali
Karaçalı, azgan taşırken ağılımıza
Babamın mesesi’nin ucunda
Çocukluğumun vicdanı hay huy ile donmalı
O al beneklerin kabuklaşması
Ne katardı bir türlü anlayamazdım
Birkaç sakka nın ölümü, sağlığımıza!

Sabah güneşi Kırkkapı özerinden doğarken
Karşımızda Kozan Kalesi pek vakurdu
Akşam güneşi Ayvalı Koyak üzerinde batarken
Babam; “Oğlum Nebiiiiil! ” Diye boşunamı bağırdı
Kıyametler kopardı kuş lastiğim kaybolduğunda
Bir hüküm vermemin en büyük engeliydi, göremeyişim
Babamın bıçaklarını hiçbir akranımın elinde!

Tanrının tokadıydı sanki
Cahit Hoca’nın dayakları
Sonra Yunus Hoca’nın kiler,
Ve daha sonra ilkokul üç te ve dört te
Şaziye Öğretmen’in nar çubukları…
Yepyeni bir âlem di Tanju Korel’in
Köyümüzde çevirdiği filimler
Bir başkaydı Kozan ve yakın köylerden
Gelenlerin ağızları açık, şaşkınlıkları…
Galiba ilk zehriydi, çocuk ruhumun
Bizim gibi bir insana, sınırsız hayranlıkları
Ben asla tapınmayacaktım paraya, şöhrete
Hiçbir siyasetçiye hiçbir ünlüye…
Titrek ellerimdeki ayna da ki benliğimin
Hürriyeti içmesiydi yudum yudum
Sadece “La ilahe İllallah” insanlığın bekası
Çağdaş Firavunlara, yezitlere ve yandaşlarına
Soğuk duruşum… Kalabalıklardan kaçışım
Kula kulluğun karşısında hiç olabilmek inancı,
Ve ilk isyanıydı tarifsiz gururumun.

Altmışımdayım artık
Devamımın gelecekteki garantileri
Oğlum Yağmur Orkun,
Torunlarım Tuncay Yusuf, Tuna Yağız’ları
Tanrım sayende geleceğe miras bıraktık.
Aynadaki aksakala, aksaça fısıldıyorum
Ulan Yılgın Yağmur, Aşiyan iki kez yakılsa da
Bu sebepten yoktur, ölümden korkun.

Ben kimdim, ben neydim?
Varmıydım, yokmuydum?
Kahrolası cevapsızlık
Sigaramın dumanında buharlaşan
Damlalarda bir terslik olmalı