Bir Telkâri Özlem Şiiri - İbrahim Kilik

Bir telkâri kent güzelliğinde duyumsarım güzelliğini.
Kentin pencerelerinden sarkar ellerin.
Kokusu yayılır sokaklara menekşelerin,karanfillerin.
Tel tel saçlarını tarar güneş,
Dudaklarının rengi düşer gümüşten duvarlara.
Duvarlar yanar, duvarlar üşür.
Sonra yosun gözlerinden,
Dolar iyot kokusu kentin ciğerlerine.
Kent sarhoş, ben bir hoş.
“Gamzedeyim deva bulmam.
Garibim bir yuva kurmam.”şarkısını mırıldanırım.
Modern masalların soyut dünyasında,
Bir telkâri kente düşer yolum.
Usta bir elden çıkmış çift ağızlı hançerle,
Gümüş tenli caddelere adını kazırım.
Nerdesin artık dön,
Ben gümüş duvarları yıkmaya hazırım.
Ankara,2203.2008 İbrahim KİLİK