İnişi olmayan hayat yokuşunda,
Dertleri sırtlanıp çıkmaya çalışırken,
İstanbul oldu tek yoldaşım.
Yalnızlığın dumanını derin derin içime çekip,
Dalgaların yok oluşunu izlerken,
İstanbul oldu tek sırdaşım.
Yüreğimde sönmeyen bir ateşle,
Gözlerimden yalnızlık akarken,
İstanbul oldu tek dostum.
Özlemi kor olup,
Yüreğimi dağlarken,
İstanbul oldu tek hasretim.
Büyük aşklar anlam kazanıp,
Tutkuyla yaşanırken,
İstanbul oldu tek aşkım…
Kayıt Tarihi : 29.4.2007 17:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!