Bakmaya kıyamadığım gözlerim şimdi kimlere bakıyor.
Dokunmaktan çekindiğim ellerin şimdi kimleri üzerinde.
Kırmaktan korktuğum şimdi kimler tarafından parçalanıyor.
Hiç bir zaman alamadığım sevgini şimdi kimlere dağıtıyorsun.
Gözlerim... Senden sonra kimseleri görmez oldu.
Ellerim... Sadece tanrıya doğru yöneldi, hep boş kaldı.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta