Karanlık çöksün ve ben kimseyi görmeyeyim,
Sonra sen çık gel,
Güneş gibi doğ bana,
Karanlık çöksün ve ben kimseyi görmeyeyim,
Bir tek sen ol yanımda,
Kokunu alsam yeter bana,
Karanlık çöksün ve ben kimseyi görmeyeyim,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta