Karanlık çöksün ve ben kimseyi görmeyeyim,
Sonra sen çık gel,
Güneş gibi doğ bana,
Karanlık çöksün ve ben kimseyi görmeyeyim,
Bir tek sen ol yanımda,
Kokunu alsam yeter bana,
Karanlık çöksün ve ben kimseyi görmeyeyim,
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta