Bir Tek Sen Şiiri - Yahya Aygün

Bir gün sen çıkıvermiştin karşıma rüyalarımdan,
Sessizce gelip, uyurken öpmüştün alnımdan.
Alın yazıma gül kokun dokunmuştu dudaklarından,
Sen yazılmıştın Efendim, çıkmamacasına hayatımdan.

Yanar dağlar coşar yüreğimde, dumanı tütmese de,
İmtihan dediğin budur işte, dünya denen medrese de.
Yaratan bilir yüreğindekini, yer ve gök bilmese de,
Sevdiğini Yaratan verir sana, onu dünya vermese de.

Yüreğimi yüzdüren bir deniz gibi Sana olan sevgim,
Çölleri gülistana çeviren gül gibi, sana olan özlemim.
Dağları aşıp geçen yollar gibi Sana olan hasretim,
Gündüzleri aydınlatan güneş, Seninle olan gecelerim.

Söndüremez ruhumdaki yangını, inse de bulutlar,
Sökemez kalbimden Seni, heves denen fırtınalar.
Çalamaz yüreğimden Seni, gelse de bütün sevdalar,
Maziye atamaz Seni, atmak için gelse de yarınlar.

Sevmek rahmettir, Rabbimizden bize nakşedilen.
Nefsimizi ayaklarımızın altına alıp çiğnerken,
Diyebilmektir; ‘Ey Sevgili, sadece Sen ve ben’.
Aşkperest olup hatta diyebilmek; Bir tek SEN!