Sensizliğimi anlatıyorum anne yine,
Sensizlik, nasıl bir şey?
Ah! Anne bir bilsen?
Bir bilsen anne, sensizlik nasıl anlatılır, nasıl yaşanır?
Hangi kelime anlatır bilmem ki anne.
Kaç satır, kaç sayfa olur?
Okul sıralarında sensizlik nasıl anlatılır?
Sana nazlanmak varken anne, sana nazlanmak varken!
Üveyinin önünde, diz çökmek nasıl bir duygudur?
Sanma ki! Onlardan korktum, sanma ki dayaktan kaçtım.
Bir insan ne kadar küçülebilir, onu görmek için diz çöktüm.
Üveyi gerçeğinin yerini tutmuyor, sana vururken, anne yüreği sızlamıyor.
Bilmem ki, hangi duvara vurdu, kafam kanıyor.
Sırası gelen bir, bir sürgün gidiyor.
Bilmem ki anne sensizlik nasıl geçer, nasıl yaşanır?
Söylesene anne, sensizlik nasıl anlatılır?
Sensizlik öyle zor, öyle zor ki anne, hiç bir şeye benzemiyor.
Ne açlığa ne susuzluğa, ne yoksulluğa, ne nede soğuğa.
Senin yokluğun, ayrı üşütüyor anne.
Senin ayrılığın öyle zor ki, anlatılır gibi değil.
Ne aşk acısına benziyor ne de sevda ateşine.
Her ayrılığa dedim ki git güle güle.
Bir senin ayrılığına diyemedim
Bazen yokluğuna kırıldım, bazen şu hayatıma kahrettim.
Yalnızlığıma üzüldüm, işte ondandır anne,
Kalabalık ortasında bile, yalnız oturuşum.
Eşe, dosta, hayatıma küstüm.
Aşkıma, sevdama, küstüm.
Aynaya baktım, kendime küstüm.
Bir tek yalanım var oda, sana yürekten küstüğüm
Sensizlik nasıl yazılır, nasıl anlatılır, bilmem ki anne?
Sensizliğimi anlatmadım kimseye,
Canımı yakmak isteyenler, ilk o yarama vururlar diye,
Kimseye boyun eğmedim.
Bir sensizlik büktü boynumu, bir sensizlik!
Ve bir tek sana yalan söyledim üzülürsün diye,
Bir tek sana yalan söyledim anne.
Sanma ki, sensizliğimde uykularım deliksiz oldu.
Sanma ki, sen kokan düşlerim oldu.
Sanma ki, düşlerime güneş doğdu.
Hüzün denilen her şey bana yoldaş oldu.
Her mevsim şu gönlümde kış oldu.
Sensizlik öyle zor, öyle zor ki anne, bildiğin gibi değil.
Sensizlik nasıl anlatılır, nasıl yazılır?
Kaç satır, kaç sayfa olur bilmem ki anne.
Sensizlik kaç kitap olur?
Bildiğin gibi değil anne, bildiğin gibi değil.
Sen üzülme istedim o yüzden, bir tek sana yalan söyledim.
Sensizliğimi aklıma beynime anlattım, onlar anladı.
Ruhuma, bedenime anlattım, sağ olsunlar onlarda kırmadı.
Hani şu, hançer giresice yüreğim var ya,
Hani şu, kurşunlara gelesice yüreğim.
İşte bir tek ona anlatamadım.
Her dilden konuştum, her şekilde anlattım.
Söz dinlemiyor anne ille de sen diyor, ille de seni istiyor.
İlle de annem diye ağlıyor.
(yine de anlatamadım sensizliğimi anne)
Şair abla
Deprem ana
Şemsi HançerKayıt Tarihi : 10.3.2011 17:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!