Bir çocuk vardı , parmaklarımla ince ince gezindiğim
Uysallığı ,tırnaklarımın takıldığı her pürüze izin veriyor,
Eşelenmek için.
Ellerimi istiyor o ,
örselenmeyi , yüzleştirilmeyi..
ellerimin tozuyla silip attığım gerçeklikler
Korkaklığın pınarına toprak oluyor.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
