Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevda denen bu yolda bak sırtımdan vuruldum
Yıllar yılı özlemdin anılarla avundum
Arzuları gönlümden yaprak gibi savurdum
Dikenimdin gözümde bir tek gül olamadın
Bıraktın şu içimde buruk tatlı bir acı
Yüreğimi deliyor senden kalan bu sancı
Tabip derman olmaz ki sensin kalbin ilacı
Dikenimdin gözümde bir tek gül olamadın
Saçıma bak baharda döküldü bir bir karlar
Uykumu bölüyorlar sensiz hep bu rüyalar
Gençliğimi çaldılar insafsız zalim yıllar
Dikenimdin gözümde bir tek gül olamadın
Sabır taşım çatlasın isyanlara geleyim
Söyle be kara sevdam seni nasıl sileyim
Sen mutlu ol birtanem uğruna ben öleyim
Dikenimdin gözümde bir tek gül olamadın
Şu yüreğim kahrosun senden başka seversem
Allah beni kahretsin başka kalbe girersem
Düşman olsun aynalar başka yüze gülersem
Dikenimdin gözümde bir tek gül olamadın
ahhh be kadare arkadaşım ahhh biz başka gönüller girmesekte o vefasızlar çoktan başka gönüller taht kurmuşlardır bile bile alev alev yanarken onlar bizi çoktan unutmuşlardır.yine harika bir eser okudum kalemine yüregine saglık kadre arkadaşım sayfana gönülde ****10 bırakıyorum saygı ve sevgilerimle yıldırım şimşek
Muhterem kardeşim, şiirinizi zevkle okudum haz aldım. yüregine düşüncene sağlık.Yaradan güzel gönüllere ilham vermişki, güzel şiirler yazsınlar, bizlerde okuyup şevklenelim. Herşey gönlünce olsun. Sevgi ve Muhabbetlerimle... Sağol varol.
Bestelenirde dinleriz inşallah,Berkay Kur Hocam,anlamlı ve etkileyici,her yönüyle mükemmel olmuş,ustaca yazılmış,beğenerek okudum,sevdanız daim,karşılıklı olsun
Yüreğinize,emeğinize sağlık,
Sevgi ve ışık saçan,kaleminizi,tebrik ve takdir ederim,
Saygılarımla,tam puan, Enver Bilgiç
Güzel notalarla buluşmasını dilemek ve kutlamaktan başka yapacak bir ieşy yok sevgili Berkay Kur...
Emeğine, yüreğine sağlık ...
Sevgi ile ...
offff Berkay bey,
Geceye çok hüzün düşürdünüz...Umarım bu güfte şarkı olur. Kutluyorum, sevgi ve saygımla
Güfte olduğu belli Üstadım. Karasevdalılar bayılır bu güfteye. Bestelenmesi de nasip olur diliyorum. tam puanımla kutlarım.
hayırlı olsun arkadaşım,yine güzel
hep güzel
sevgiyle kal..
Sevda denen bu yolda bak sırtımdan vuruldum
Yıllar yılı özlemdin anılarla avundum
Arzuları gönlümden yaprak gibi savurdum
Dikenimdin gözümde bir tek gül olamadın
Bıraktın şu içimde buruk tatlı bir acı
Yüreğimi deliyor senden kalan bu sancı
Tabip derman olmaz ki sensin kalbin ilacı
Dikenimdin gözümde bir tek gül olamadın
Saçıma bak baharda döküldü bir bir karlar
Uykumu bölüyorlar sensiz hep bu rüyalar
Gençliğimi çaldılar insafsız zalim yıllar
Dikenimdin gözümde bir tek gül olamadın
Sabır taşım çatlasın isyanlara geleyim
Söyle be kara sevdam seni nasıl sileyim
Sen mutlu ol birtanem uğruna ben öleyim
Dikenimdin gözümde bir tek gül olamadın
Şu yüreğim kahrosun senden başka seversem
Allah beni kahretsin başka kalbe girersem
Düşman olsun aynalar başka yüze gülersem
Dikenimdin gözümde bir tek gül olamadın
HER DÖRTLÜK HARİKA YA,
SEVGİLİ BERKAY DOST, KALEMİN DAİM OLSUN: )
İKİ KEZ ZEVKLE OKUDUM GÜFTENİZİ...
SEVGİYLE
CANI-I GÖNÜLDEN ELBET TAM PUAN
G ö k m e n
Bu şiir ile ilgili 48 tane yorum bulunmakta