Bir Tek Beni Sevemedin Şiiri - Cafer Yılmaz

bir tek beni sevemedin bu şehirde…
hep takılıp giderdin
boğazdan geçen her geminin peşinden
ve sonra geri gelirdin
herkesi severdin…
bir tek beni sevemedin…
ufacıktı bu şehir… bir bebeğin avucu kadar…
sen her geçişimde önümden
gözlerim dalar,
yüreğim kanar…
sen beni hep elimde köpek öldürenle bildin
ağzımda Bafra cigara.
Üstüm başım yırtık
Yani anlayacağın yakışmazdım aslında sana…
Bazen sabahları gelir iskeleden ekmek atardın martılara
Martılar seni severdi ve beklerdi her sabah gelmeni…
Hani dikip şu elimdekini sonuna kadar
Martı oluveresim gelirdi…
Ama sen beni öyle de sevmezdin…

Bir tek beni sevemedin bu şehirde…
Bazen kırıta kırıta geçerdin önümden
Laf atanlar olur, sen sadece gülüverirdin…
Oysa bana ait bir gülüşüne ben…. Neyse!
Simitçi Osman’a, jetoncu Kamil’e
Her sabah ezip beni “günaydın! ” derdin
Gün ayardı…
Bense içtiğim şu meretten midir nedir
Hiç ayamazdım.
Sorsalar sana adım; iskelede bir deli…
Kaldırımda bir sonbahar yaprağı…
Birazdan çöpçüler gelecek
Ve süpürecek beni…

Bir tek beni sevemedin bu şehirde…
Sen her sabah hayallerine gidersin,
Ben her akşam seni hayal ederim.
Bilsen kudurursun lodos dalgaları gibi
Keşke bilsen... ve vursan kıyılarıma...
Daha ne isterim..
Oysa ben, senin için batık bir tekne,
Sen, benim için yep yeni elbise...
Daha yazacaktım şarap bitti...
Hadi neyse...