Bir Tek Ben Kaldım Şiiri - Muhammed Yağmur

Bir tek ben kaldım,
Gidenlerin ayak sesleri hâlâ kulaklarımda…
Kapılar çarpıldı, pencereler suskun,
Ve ben hâlâ içimde birini bekliyorum.

Bir zamanlar doluydu bu ev,
Kahkahalar düşerdi duvarlara…
Şimdi yankılanan sadece iç çekişlerim,
Ve geceleri ürküten sessizliğim var elimde.

Dost dediklerim gölgelerini bile çekti,
Aynalar bile bakmıyor artık yüzüme.
Bir yabancı gibi geçiyorum kendi içimden,
Tanımadığım bir hayatın içinde tutsak gibiyim.

Ne adım soruluyor bir masada,
Ne eksikliğim fark ediliyor bir sohbette.
Varla yok arasında silinmişim sanki,
Bir zamanlar sevilen biri değilmişim gibi…

Kalbim hâlâ dolu,
Ama kimse içinde yaşamak istemiyor.
Bir evim var,
Ama içine kimse dönmek istemiyor…

Ve şimdi
Gözlerim uzaklara değil, içime bakıyor.
Çünkü artık dışarda değil,
İçimde kayboldum.

Bir tek ben kaldım…
Ve ben bile yavaş yavaş gidiyorum kendimden.