Yürüyorum yeni tanıştığım sokaklarda;
Takip ediyorlar beni, kış rüzgarları ile
Sonbahardan kalma yapraklar.
Nasıl dayandınız yok olmadan?
Bu vakte kadar...
Kar da soğuk baya, rüzgar da.
Gelip giden mi?
Zaten var;
Otogarda.
Kimi terk ederken bu şehri,
Yeni tanışıyor kimi.
Bilmem ki;
Heyecanlı mı yoksa, sakinliği sahte mi?
Rüzgar yok onların peşinde.
Yapraklar yok onları takip eden.
Ne rüzgar,
Ne yapraklar,
Ne sokaklar onların farkında.
Bir tek beni tanıyor rüzgar.
Bir beni tanıyor yapraklar.
Çünkü takip ediyorlar beni,
Evime kadar.
Kayıt Tarihi : 5.2.2016 17:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özlem Akdur Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/02/05/bir-tek-ben-3.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)