Bir Tek Aşk Mahkum Şiiri - İsa Yılmaz

beyaz güvercinim özgür şimdi
dün gece gördüm onu rüyamda
bir odanın içerisinde birden belirdi avuçlarımda
hiç öylesine beyaz bir güvercin görmemiştim henüz
büyüleyici bir masumiyeti vardı
yüreğim sanki avuçlarımda çarpıyordu
böylesi bir sevinç de görmemiştim daha
sonra nasıl oldu anlamadım
beyaz güvercinim birden hırçınlaştı
keskin tırnakları ile parmaklarımı koparacak sandım
büyük bir acı duydum
onu uzaklaştırmak istedim benden
ben ondan kurtulmaya çalıştıkça
o parmaklarımı kanattı iyice
ya beni çok sevmişti
ya da benden ölesiye nefret etmişti
kanat çırpıyordu, gitmek istemiyordu
ama canım çok acıyordu
ondan kurtulmalıydım
uykudan da uyanamıyordum yaa
her şeye rağmen onunla bir pencere kenarına
bir kurtuluş ve hüsran noktasına vardım
bir elim onda, diğer elim camdaydı
evet pencereler açılacak ve o gidecekti
lanet olsun canım çok acıyordu
gagaları ile sanki kalbimi deşiyordu
ama çok beyazdı, ama çok masumdu
ama çok sevmiştim onu
ama gitti işte, hapsettim onu camların ardında
kanatlansın uçsun istemiştim aslında
özgür kalmak istiyordu ya
işte gökler tüm ihtişamıyla onu bekliyordu
ama gitmedi işte
ben ağladım acıdan ve ayrılıktan
o, camın ardında kanat çırptı saatlerce
nedenini anlamadım işte
beyaz kanatları ile dokunuyordu camlara
yalvarırcasına çırpınıyordu işte
hayır açmadım pencereleri bir daha
gitmeliydi o başka mevsimlere
biz başka zamanların, başka mevsimlerin
biz farklı dünyaların zavallı varlıklarıydık
biz aşık olamazdık
bırakmayacaktı insanlığın kanunları
bırakmayacaklardı evet
lanet olsun şimdi özgür işte kanunlar
şimdi özgür işte bahanesi olanlar
bir tek aşk mahkum yer ile gök arasında
ve biz iki zavallı beyaz güvercin
evet biz de özgürüz
bir başkasının kalbinde mahkum olanlar
ne kadar özgür ise
yer ile gök arasındaki sahipsiz aşk
ne kadar özgür ise
idam sehpasındaki özgürlük
ne kadar özgür ise
kurtlar sofrasındaki adalet
ne kadar özgür ise
ne kadar özgür ise
kalbini ve duygularını yitirmiş insanlar
biz de o kadar özgürüz işte…