Bir Tek Şiiri - İsmail Yiğit

Çok okudum, araştırdım, sordum ki,
Zor yaşadım bu dünyada, gördüm ki:
“Ne kurbanlık koçlar öçsüz kaldılar.
Ne kırlangıçlar göçsüz kaldılar! ”

Kisve aldım, aş ta aldım paramla.
İş te yaptım, yaptırdım da selamla.
Yoğruldum da, yoğurdum da kaç taşı.
Doğruldum da, doğrulttum da kaç başı.
Dik dağların sırtında göç ettim de katırla.
Uygun adım, tek yürek koş ettim de taburla.

Altı yok pabuç gibi dolaştım ortalarda.
Tartışmalar da yaptım, çarpışmalar da!
“Her canlı yediğini bir başkasından aldı.
Her Yiğit sevdiğini ana koynundan aldı.”

Anamın koynunda uzun yıllar yattım da,
Şu omzumun üstünden ne kederler attım da.
Bestelerim de oldu, gül bahçeli, ıtırlı.
Haspalarım da oldu, soy sopumdan hatırlı.
Ne kadınlar çağırdı koynuna hür/kek;
Sen sokmadın yanına sevdiğim bir tek!