Bir damla suya muhtaç, toprak olsam dahi ben,
Ağlama hiç kıyamam, yaş dökme gözlerinden.
Bir tebessüm et yeter, öyle eskisi gibi,
Gör nasıl yeşeriyor, bağrımda çayır çimen.
Ağustos 1987 – Ödemiş
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
kısa öz ve dolu dolu kutlarım saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta