Bir Tarihin Adı Bayburt Şiiri - Hakan Baş

Garip bir şehir burası garip bir diyar
Bütün zorluklara göğüs germiş,
Tarih sahnesinden çıkan yorgun bir şehir
Bir yanda o dik ve sert yokuşlar
Diğer yanda tüm ihtişamlı güzelliğiyle saat kulesi
Güneş bir kez daha selamlıyor şehri,
Bayburt kalesinin ardından
Sen benden uzakta sahte aşklara yelken açarken
Ben gözü yaşlı camlarda dökülen sonbahar yapraklarını izliyorum
Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan, kuruyan dallara inat
Bir yaz daha bitti işte senin bende bittiğin gibi
Güneşe aldanma bu şehirde
Sıcaklığı onda arama insanları var her bir köşede
Memleketimin aynası olmuşlar güzellikleriyle
Garip bir şehir burası garip bir dünya
Süzülen pamukçuklar dur durak bilmez burda
Çoruh’un keyfine diyecek yok o yine hırçın o yine azgın
Dağlar artık üşümeyecek üstünü saran beyaz yorganla
Garip bir şehir burası garip bir dünya
İnsanlar var bu yerde sevgiye aç, sevgiye susuz
O buğulu gözlerle bakan teni güneş yanığı insanlar
Üveyik sesleri uzakta boğuk boğuk
Bir gurbet türküsü misali yankılanır sokaklarda
Garip bir şehir burası garip bir dünya
Bir yanda o masmavi gökyüzü
Diğer yanda tarihe tanık bir şehir
Sorsan kimse yaşamak istemez bu yerde
Kimse durmaz
Oysaki ne çabuk unuttuk biz özümüzü
Burası evliyalar şehri,
Aşıkların, ozanların, Türk kültürünün kalbi
Burası Dede Korkut’un izlerini taşıyan
Bir tarihin adı Bayburt