Bir Tanrı, üçeyrek melek.

Ay doğuyor,
Bir denizatı gibi
kendi meleğimi doğuruyorum

/Doğum ne kadarda sancılıymış
doğduğum yere geri dönemedim
meleğim doğuyor, döneceğim..

Bazı şeylerin Tanrısıyım,
ay doğuyor
gece bile karanlık değil artık
sonu geldi –bağzı- şeylerin
annesi sonradan doğan
yetim bir kalbe sahibim/
benim valim, kaymakamım,
Çin ordum ve
Nazi disiplinim.

Ay doğuyor,
bir denizatı gibi
kendi meleğimi doğuruyorum

//Her annenin yaptığı gibi,
meleğimi özenle doğuruyorum.
Tek fark, meleğimi yalnızlıkla dolu
hayatın kollarına değil;
kendi kollarıma
kalbimden doğuruyorum..

Ben bazen çağresizliklerinde Tanrısıyım,
/Bu sayede çağresizliklerin
çağre yarattığı bu dünyada
bugüne kadar hayatta kalabildim.

Tanrı bitkin, melek yorgun
bir denizatında ruh bulup,
birbirlerini -çağrelice-
aşka / aşkla doğuruyorlar.

Ay doğdu,
denizatı doğum esnasında
ben meleğin içinde can buldukça
b/Aşkalaşıma uğradı..

//Tanrı başladı artık Tanrılığını yapmaya
adalet dağıtıyor, iyi kötü diye ayırarak.
Denizatlarının kişnemediği dünyada
tezatlıkların Tanrısının sezdiği gibi
onun sonu, her şeyin baslangıcı oldu..
/Başlamak bitirmektir,
bitirmek ise başlatmak
Bu nedenle hiç baslamadık
ve hiç bitirmedik
Hiç başlamayacak
ve hiç bitmeyeceğiz.//

Tanrı ile melek /sadece/ denizatlarının
kişnemesi sayesinde birbirlerini fark etti.
Denizatlarının kişnediği, yeni bir dünya:

Bir Tanrı ve üçeyrek melek..

"Meskalin Fanzin, Şubat 2014 sayısında yayımlanmıştır."