## **Geceye Karışan Hasret**
Sokak lambalarının titrek ışığı, kaldırımlara düşen sarımtırak gölgeleriyle şehrin yalnızlığını daha da derinleştiriyordu. Gece, ıslak bir battaniye gibi sokaklara çökmüş, rüzgâr; beton duvarların arasına sıkışmış eski bir şarkıyı fısıldıyordu. İçimde yankılanan boşlukla birlikte, köhne bir meyhanenin buğulu camlarının ardına sığındım.
Tezgâhın başında, yorgun bir adam duruyordu. Sakalları griye çalan, gözleri çok şey görmüş bir adam… Kim bilir kaç yalnız ruhun dert ortağı olmuştu? Önüne baktı, tanıdı sanki beni. Bir şey demeden, önüme soğuk bir votka koydu.
— "Bu geceye yakışan budur," dedi, kısık bir sesle.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta