Bir Tane Anne Etmez Şiiri - Yusuf Akyüz

Seni vasfetmek anne zor yokuşu’dur sözün,
Acze düşer ruhunu tarif etmekten kelam,
Çünkü izaha sığmaz sevgi deryası özün,
Lâl olur kelimeler, çaresiz kalır anlam.

Adanma destanının nâdide kahramanı,
Muhabbet şiirinin üstat bir şairisin,
İlmik ilmik dokursun ömür denen zamanı
İnsanlık destanının öğretmeni, pîri’sin.

Ayağına serilmiş cennetler birer birer,
Melekler gıptadadır hakk katında yerine
Sensiz süfli arzudur hayaller, düşünceler
İnsanlık makamında ulvî yer senin anne.

Savrulurken hayatın hoyrat rüzgarlarında
Tutunurum sevgine, yaslandığım çınarsın,
Apansız alev alan yürek yangınlarımda
Gönlüme huzur veren âb-ı hayat pınarsın

Kuş gibi çırpınırsın ne zaman hüzünlensem
Dilimden bir âh çıksa ateşlerde yanarsın
Varlığın dertlerime şifalar sunan merhem
Bütün yaralarımı şefkatinle sararsın.

Firak anaforunda yorgun düşer hislerim.
Bir ince sızı gibi düşerim özlemine
Duyarsın ümidiyle “anne! ” diye inlerim
Akarım alev alev hasret dehlizlerine

Her nefes hatıranı içerek serinlerim,
Düşerim aşksızlığın kahredici çölüne,
Uykularım derbeder, pür hicran hayallerim
Hasret dokur saçlarım şefkat dolu eline

Hayat menzillerinde seni arıyor gözüm
Pîr olsam da muhtâcım sevginin meltemine
Baba olunca vardı senin farkına özüm
Şimdi geç kalmışlığım içli bir eyvah, anne!

Bir yetim bakışıdır gözlerimde ağlayan,
Lâl olmuş hasretindir dilimdeki düğümler,
Sevgi ve saygı seli yüreğimde çağlayan
Hasret yangınlarına savrulup gider günler

Bittiği yere geldim iflasa düştü sözüm,
Sensiz hayatın tadı bir buruk acı sanki
Hatıralar içinde hep seni arar gözüm
Şefkat dolu yüzünü özlüyorum inan ki

Yûsuf’un yetim kaldı bu hayatın elinde,
Anladım ki her nefes sevgine hasret bitmez,
Karunlar gibi olsam şu dünya gurbetinde
Kâinâtı verseler bir tane anne etmez…

Yusuf AKYÜZ