Bir Tabut ve Kimsesi Şiiri - Gülşah Başol

Bir bebeğin eline diken batsa
Yüksekova'nın yüzü yere geçerdi...
Hakkari kırsalında pusu kuranlar
Meğer kalleşliklerini de yola döşemişlerdi...

Bu sefer olanlar alt üst etti yeri
Alışkındı boş mermi kovanlarına,
Yine de oldum olası sevmezdi...

Onca ölüm görmüştü ama
Hala kan tutardı onu,
Sırf puanı yüksek diye tıp yazmış
Her kan aldığında bayılan o çocuk var ya
Hani tıbbın şehir efsanesi
Yüksekovalıydı annesi...

Yavrusunu emziren
Ceylanlar geçsin isterdi üstünden...
Soysuz bir it sürüsünün
Sümüğüyle kirlenmeyi kim ister?

Toprak Ana'nın bağrını o sabah
Bebek kanı ıslattı....
Bedirhan bebeğin canını yaktılar
Tırnağını kesmeye kıyamazken annesi,
Yanyana uzandı tabutu ve kimsesi....

Bir anayla oğlu birlikte yola düştüler
Melekler diyarına yükseldiler
Tam yedi kat arşa erdiler,
Gökyüzünden babasına bay bay etti bir eli
Yakamızda asılı kaldı diğeri...

Şehitlik şerbetinden al al olmuş dudakları
Onların artık kimseyi öpemeyecek olmaları, ne acı...

@merijaani