Bir tablodu Şiiri - Şükran Beşışık

Ay dolunaydı!
Sunulmuştu…
Gümüş tepside.
Gülen bir yüz,
Ne kırışık vardı,
Ne pürüz.
Bir tablodu…
Bakmağa doyulmayan
Sıcacık duygular vardı;
Bakışlarında;
Siyah tüllerle.
Sarmalanan gecede,
Uçuyordu.
Bulutların üstünde!
Aksi düşmüştü sulara,
Oynaşıyordu yakamozlarla;
Ona bakıp:
Ne hayaller kuruyordum…
Biliyordum ki,
Bütün gezegenler dönüyordu.
Dönen dünyamızla,
Bende dönüyordum,
Onu tutmak istiyordum,
Tutulmayacağını,
Bende biliyordum.
Bu güzellikleri,
Yaratana şükür ediyordum.