Bir Süvari, Üç Paralel Evren - II

Gözlerimi açtığımda dibe doğru süzülmekteydim
Ellerim paramparça dümene kitlenmiş
Belki de giden mürettebatımdan çok
Harap olmuş gemime üzülmekteydim
Apansız çaktı yıldırımlar başımın üstünde
Kocaman, yatay bir yüzgeç geçti gözümün önünden
Dümeni bıraktım
O şarkı yankılandı kulaklarımda
O ninni
Bu kayalıklara dümen kıran eller, benim mi?
 
Birden narin bir dokunuş
Ana yüzü gibi bir çehre
Endişeyi kovuşturan, özlemi yatıştıran
Neden sonra uyuşmuş kollarımla
Yüzeye bir kulaç… iki kulaç…
Aynı çehre canavarca kabalaşan, vahşileşen
Kavrayıp bileklerimden
Bedenimi kapkaranlık dip sularına çeken
Dip sularına çeken…
Bedenimi kapkaranlık…
Dip sularına…
Bedenimi kap…
Karanlık…
Dip sular…
Bedenim…
Kara…
Dip…