Bir suçlu yok bu mutsuzluğun içinde.

sen hiç farkına varma bile.

ellerine düşen bir kar tanesiydim sadece

sıcaklığına dayanamadım,

su damlasına dönüştüm avuçlarında.

seninle paylaşacağım bir yaşamım olmayacaksa bu hayatta.

bırak ta döküleyim ellerinden.
sevgili,
yorgun düşen yüreğimle,
toprağıma çekilmek istiyorum.
bir katre miktarı huzura ermek için,
sensiz sevdasız gideyem bırak.

bir beklen/tisiz aşk daha.
gömülsün toprakların altına.
vurulsun zincire.

saklansın hiç bulunmayacak bir kuytuya.

gözlerime kızgın mil çekilsin görmesin seni.

dilim kesilsin dudaklarım dikilsin.

seni anlatamasın bana.

bin parça olsun saçılsın dünyanın en ücra köşelerine.

yeter ki kimse bilmesin.

ortadan kalksın.

dile düşmesin aşk.

kirletilmesin.

kıyamete kadar mühür vurulsun gönlüme.

aşk denilen cefanı, kurşuna dizsinler içimde.

kalbime gömsünler arta kalan sensizliğimi.

bağırıp çağırmak istesem de susmayıda öğrenirim bırak.

bir suçlu yok bu mutsuzluğun içinde.

kimi sevecegine dair karar vermek te hükmü yoktur insanın.

farkına bile sonradan vardığın bir olgudur aşk.
bir gün olur,
iki gün olur boşunadır.
o iyileşmesini beklediğin yara hala tazeliğini korur,
unutmak istersin nafiledir çaban,
ömrün tükenir.
ama kendini kandırmada da bir hayli ustadır insan.

sevdiğini unutmadaysa çaylak dahi olamamıştır.

ortada bir yaşanan vardı.
ama faili yoktu.

aşık derdini dile dökemeyen bir cahildi,
kimsesiz di.

kim se suçlamaz sevdiğini.

herkes gibi bende suçlayamam sevdiğim seni.

feryat etme hakkımda yok sensizliği.
biliyorum.
yürürken bir gül kokusu sarar etrafını.

nereden geldiğini hiç düşünmeden çekersin içine.

sonra dayamazsın onsuzluğa,
aramaya karar verirsin.

sonra bulursun gülün nerde oldugunu.

ama sahibi vardır ve gül sahibine aşıktır.

yanına kadar geldiğin halde,
bir şey demeye hakkın yoktur.

bilirsin en acı gerçekle.

ona bir merhaba diyemeden
nasıl sessizce geldiysen.

öylece gidersin.

koynunda aşkın ateşiyle.