Bir Şubat Öğlesi Şiiri - Nihat Zengin

Oturmuştuk seninlebir şubat öğlesi..
Kitapların sayfalarını yiyordukkonuşmadan..
Anlatılması gereken çok şey vardı..
Sevgimiz, kim bilir..
belki eski aşklarımız....
Yada oruspulardan devşirme..
Yalanlarımız..

Söz sözü açmalıydı, hali hazırda..
sen çok severdin konuşmayı.
Bir şarkısı da vardı hani..
Çarpışıp felan..
yatağa düşüp sevişmeliydik.
Böyle değilmiydi yoksa.
Göz göze mi gelecektik.
Ama o zaman bedenlerimiz değil.
Beyinlerimiz sevişecekti..

Günlük yaşantımdın.
Hizmet veriyordun.
Sömürülmeye en yatkın...
İşçi sınıfından.
Bir fark olabilirdi belki diğerlerinden
Onlar ucuza.
Sen...
Fahiş'e.

Kısadır Şubat öğleleri..
Toplanıyorsun....
daha gelmeden.
Şu'bat'Mayası iniltilerin.
Verdiğin hizmeti karşılar mı?
Sömürülmeye en açık..
İşçi kesiminden..
İki şıklıydı bu soru.
a) ...Ucuza?
b) ... Fahişe.

Her yerinde ben vardı!
Elin hariç.
El'in göremediği.
Düşlerindeki kırıklar..
Hangi yüzyıldan kalma?
Kaça satacaktın bu sefer.
Y(a) ıllanmış bedenini.
Ucuza?
Fahişe?