Nehir yatağında bir su gibi akıyorum
Kâh taşlara çarpıyorum
Kah yemyeşil yosunların başını okşayıp geçiyorum
Bazen coşkun coşkun akarken
Bazen duruluyor ve öylece süzülüp geçiyorum zaman tünelinden..
Bazen güneş ışınlarıyla parlıyor yüzüm
Bazen ay ışında yönümü bulamıyorum
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta