Bir su damlası Şiiri - Veysel Karani Tabak

Eylül ayı
Hafta sonu
Günlerden cumartesi
Dışarısı gök gürültülü yağışlı
Bürodayım gece yarısı
Şiir yazıyorum
Yağmuru ve yağmurda ıslanmayı
Seviyorum, sırılsıklamım
Tüylerim dikenli tel gibi
Ürperiyor üşüyorum
İçerdeyim
Saçlarımdan
Yağmur damlaları damlıyor
Yüzüme, gözüme
Hassastır gözlerim, yumdum gözlerimi
Bazen acıtır sözlerim
O yüzden konuşmuyorum.

Islatır yağmur damlaları
Gözlerimi ama ağlamıyorum
Tutunup ip gibi yağmur damlalarına
Çıktım bulutlara
Sırt üstü yattım buluta
Diktim gözlerimi yıldızlara
Uzayın derinliklerine
Yıldızımı aradım
Burada ne yağmur vardı ne de damlası
Yıldızlar bana merhaba der gibi
Göz kırpıyor
Kayıyor gözlerim yıldızdan yıldıza
Sonsuz bir karanlığın içinde
Muazzam bir yıldız yağmuru
Kayboluyorum
Bulutların üstünde sırt üstü yatarken
Birden anlımın ortasında Birsu damlası
Patlıyor, kendime geliyorum
Yağmur dinmiş bulutlar gitmiş
Ben gözümü uzaya dikmiş
Kendimden geçmişim
Ağaçtan düşen;
Yağmurdan kalan son
Birsu damlası
Bir yağmur damlası
Son baharda, Eylül ayında
Hazan mevsiminde
Yalnız kaldığımda

20.09.2008