Bir söz söylesem kendime Şiiri - Saffet ...

Bir söz söylesem kendime
seni sevmeyi unutsam
unutsam seni sevmeyi
beynimdeki güvercinler uçup gitse
bir daha geri dönmeseler
dönmeseler beynimin yamaçlarına
konmasalar bir daha
bir söz söylesem kendime
seni sevmeyi unutsam.

O bir kırılmış sözü hatırlasam
kırılan kalbimin uçurumlarına düşüyorum hala
aklın kırılganlığı da olur yüreğinde
suyunda kırılganlığı olur
yer kürenin de
yeter ki insan kıymetini bilsin sevginin de
yağmurla konuşup bulutlarla dertleştim
başımı yasladım nazlı dağlara
bir taşın üstünde yedim kuru ekmeğimi
alazlı fırtınalara karşı aldırmadım
kimse sökemedi beni yerimden
mananın imbiğinden tutan
damlalar düşer gözlerimden

Şehrin gürültüsünden uzak
dağlara düşse yolum
bir çobanın sağdığı sütü tatsam
ellerimi kır çiçeklerine uzatsam
çoban yıldızı seyretse yüreğimi
yıldırım düşerken gücüm yetse tutsam
susadığımda yağmura tutsam ellerimi
kendime bir iyilik yapsam
seni sevmeyi unutsam...