Söylenecek bir sözüm kalmadığında
boşluk duyarım içimde
kendi kendimi bıçaklar ruhum.
Sanki uçsuz bucaksız
bir kuyuya çekilir bedenim
taşıması ağır gelir yüreğime
gerçek elbisesi.
işte sana geliyorum
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
Devamını Oku
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
Dünyadaki sorunun algı ve çözümü yolunda -bazen de- kendinden başlaması ya da kendini özne yapması gerekiyor insanın.Algılanırken dikkat edilmesi gereken ve yalnızca şiirsel bir güzellik sunmakla yetinmeyen bir şiir...Kutluyorum sayın şair...
Öyle zamanlar hep vardır. Olamasıda iyidir.İnsan kendini yeniden yoğurmaya çalışır.Şairsen sen sözleri bulursun en derin kuyularda- çıkarırsın- - saygılar selamlar..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta