Bir Sosyal-leş Şiiri - İlyas Alagöz

çetelesi tutulan bir yaşamın
leş torbası kaldırımlarda
yaktım ateşimi

uzun soluklu gece yürüyüşlerinde
bu kent saçlarımda yanar
şafak sökünceye kadar
bütün kaçaklar benden sorulur

yorgun
odalar dolusu
karanlık kokusu
dolarken caddelere
sağanak halinde akar vicdan
kızılay da öksürüğe tutulmuş
elleri titreyen
bir ihtiyarın kirpik uçlarından bin hayat düşer
uzaktaki yaşlı bir çam ağacı apansız devrilir

yapıştığım
parçalanan gurbet yelkovanındaki
istasyonda
kara tenli bir kadın
gelip beni bulur
çatı katından bakan
bir çocuk gücenmiştir
soğuk bir kargaşanın içinde
kısık sesiyle bağıra bağıra
uçurumun kenarına yaklaşmıştır

ah! boynu bükük
çocuk
hüzünlere boğdun beni
celladına boynunu verme sakın
öldüresi bir kahırla
ağla şimdi
ağla
dalları kesik
karakeş çocuk

ah! çocuk
dönüşü ölümlü yollarda
cam kırıkları kesiyor ayaklarımı
acının çınlayan yerinde
kaskatı kesildim
izbe sokaklarda devinen ruhum
yalıtkan bakışlarda
duvarlara çarpıyor

İlyas alagöz