Bir Sonbahar Var Şiiri - Fatma Leyla Deniz

Aynı maviliğin temiz bulutları
Bulutların arasında
Özleten
Yaz maviliğinde
Koylar
Kapalı donuk
Sonbahar göğü
Çiçekler
Küflenmiş bahçe parmaklığından
Kaçıyor
Sararmış
Kuşlar
Pencere önlerinde boş saksılardan
Yağmuru içiyorlar
Üşüyerek
Oturacak
Gölgesiz banklar arıyorum
Çoktan soğumuş güneş
Uzanan tatlı ışıklardan
Kuvvet alıyorum
Hafif mırıltılarla dal uçlarından
Yumuşak ılık ışıkların
Damlayışını duyuyorum
Bakıyor ve dinliyorum
Bahçelerde olgun meyveler
Yerde ses çıkarırken
Uzaklara uzanan yollar
Git gide soluyor
Görünmeden dağdan inen su
Fı-sıl-dı-yor yolculara
Bir sonbahar var
Ama bir sonbahardan da
Daha fazla
Evin avlusundaki ıslak taşların kokusu
Sonbahar
Erguvan saçan bulutların tepesinde
Ağaçların titreyen zirvesinde
Yuva kuran
Sonbahar
Güneşin geçtiği yolların arkasından
Titreşiyor kanatları
Uzaklara uçurduğu zamanın
…
Soluk kadar hafif
Neyin melodisi kadar sade
Gecenin içine sarılmış kuğular
Sessiz yalnızlığında
Matem içinde gidişi bekliyor
Ağır karanlık deniz
Ölüm gibi sessiz
Sanki ne gece ne gündüz
Büyülü bir gece kuşu
Ölmekte olan birinin penceresinde
Şarkı söylüyor
Sen de işitiyor musun?
………………………

Konuşmadan bekledim
Işıksız gölgesiz
Dünyanın sessizliğinde
Şahane kanatların çırparak doğan gün
Yeniden dirilişten
Sonsuz yaşamdan fışkıran
Mavi buğulu ışığın ilk parıltısı
Vurdu yüzüme

Bir sonbahar var
Ama bir sonbahardan da
Çok daha fazla
Daha mı?...