Bir Sonbahar Sabahı Şiiri - Mümin Daştan

Bir sonbahar sabahı ayrıldı yollarımız
Yalan oldu senle yaşadıklarımız yaşamayı umduklarımız
Denizleri doldurdu gözyaşlarımız duyulmadı haykırışlarımız
Bir sonbahar sabahı ayrıldı yollarımız

Farkında değilmiydik sanki karanlığa daldığımızın
Yanlızlığın kuynunda bizi ayırmak isterken alın yazımızın
Ne benim biter ne de senin yürekte sızın
Bir sonbahar sabahı öğrendik bittiğini rüyamızın

Bağlandı ellerim kelepçeler takmışçasına ellerine
Gel sevgilim bu duraktan geri dönelim yine
Oyuncak etti bizi de kader kendine
Bir sonbahar sabahı karardı dünyalarımız

Konuşmayı unuttu vedalaşırken birden dudaklarımız
Dünden beter oldu bu son ayrılığımız
Yandıkça yandı birgün küllenecek tüm varlığımız
Bir sonbahar sabahı ayrıldı yollarımız

Hayallere daldık biran unuttuk gerçekleri
Öğrendikçe hayatı çözdük bir bir bilmeceleri
Çalındı kapımız içeri giren ayrılık denen serseri
Bir sonbahar sabahı tattık enacı özlemleri

Kavuşmalar başka bahara kalsada olur
Seven sevdiğini mutlaka arayıp bulur
Netreti yıkarız yerinden sevgi duğrulur
Bir sonbahar sabahıda ayrılığın sonu olur.