Bir Sonbahar Gününde Şiiri - Ebru Ünver

Iste tam oradayim
Olmamam gereken yerde..
Gözlerim bugulu,
Icimde bir huzursuzluk..
Nereye gidiyorum bilmiyorum,
Yolunu sasirmis ayaklarim!
Ellerim kara ceketimin ceplerinde
Bogazimda üsümeyeyim diye bir atki
Yinede üsümekteyim, yinede titremekteyim
Yorgun düsüyorum artik, biliyorum
Yinede bilinmeze yönümSebepsizim..
Insanlar anlamadigim dilde konusmakta,
bakismakta ve anlasmakta
Onlari anlayamayan bir tek benim
Ve bir kadin belirdi aniden etrafimda
Üzerinde yirtik elbisesine ragmen,
bu sogukta elinde kemani,
kendini anlatmakta caldigi nagmede aci aci..
Ve onu anliyorum iste..
Nagmelerindeki yalnizligi
Uzattigim parayi cebine atarken nasilda ezilmekte
Daliyorum birden cok zaman öncesine
Daha büyümeden ben,
yani daha cocukken,
yani mutluyken
yani daha hayal kurarken ici rengarenk olan,
ne kadarda umutluydum oysa..
Hayal kurmak bile yasak kalmis bana
Bir yaprak daha düsüyor yere
Soguga ve sonbahara yenilmisligin kurulugu ile..
Bu sonbaharada yalnizlikla Merhaba..