Bir Sonbahar Gününde Şiiri - Hamit Atay

Bir Sonbahar Gününde

Bir sonbahar gününde yaprakları dökülmüş
bir ağacın yeşermesi gibi,
Bende doğmayan güneşimin
doğmasını bekleyen meçhul bir insanım.
Zamanın içindeki kırgınlıklar, geçmişin gölgeleri,
Beni yavaşça sarar, ama umut da bir o kadar güçlüdür içimde.
Bir ağaç, yapraklarını kaybettikçe büyür,
Kökleriyle daha derinlere iner, karanlıkta sessizce bekler.
Ben de öyleyim, her kaybolan günle biraz daha büyürken,
Bir gün ışığımı bulacağımı, güneşimin doğacağını bilerek…
Her kırık dal, her kaybolan yaprak,
Birer hatıra, birer ders, her biri değerli.
Ve ben, bir ağacın sabrında, beklerim yeniden yeşermeyi,
Beni görmek isteyen, bir gün ışığımı arayan birini…
Bir sonbahar gününde
yaprakları dökülmüş bir ağacın yeşermesi gibi,
Ben de bir gün doğmayan güneşimi bulacağım,
Ve belki o zaman, meçhul olan ben,
Kendi ışığımda parlayacak, özgürleşeceğim.

Hamit Atay Kalbinizin Sesi
1976 bir ağacın gövdesine yazılmış şiirdir