Bir Sonbahar Günü Şiiri - Nazmiye Kayar

Bak,rüzgar esiyor ağlamaklı sesiyle,
Sonbaharın altın sarısı yaprakları düşüyor,yavaş,yavaş.
Kahretsin gene göç ediyorlar güney illerine,
Sevdiğim o güzel leylekler.
Bense gene buralardayım,
Aynı tas,aynı hamam.
Aynı yerde oturuyorum,
Aynı yerlerde dolaşıyorum,
Aynı insanlarla konuşuyorum.
Sen gene de beni,
Bir sonbahar günü ara bul.
Yapraksız bir ağacın altında,
Sessizce.

(İstanbul - 1998)