Bir Sonbahar Günü Şiiri - Muammer Gündüz

Azalır sabahında soğuk rüzgâr
Gün geceye lanet okuyor
Yapraklar düşerken sonbaharda;
Kırılan yüreğimle gözlerimi açarım güneşe
Yaz sonrası bir sonbahar hüznü bu
Doğa daha bir kararsız ne yapacağından
Kaybetmiş benliğini her adımda kıskaç
Ve her canlı utangaç
Dili tutulmuş kuşların konuşamıyor
Nasılda severdim sonbaharı
Nasılda tutuşurdu yüreğim
Bu görünüşüyle sonbahar sevgimi tüketiyor

Kızıl rengi güneş batmak üzere
Sigaramın son nefesindeyim
Bulutlar kan güllerini andırıyor
Güneş çekti restini ağır ağır kayboluyor
Sokaklarda akşam telaşı
İşten eve dönen babalar süzülüyor;
Kararsız, mağrur, yorgun…
Çocuklar babalarına sevgiyle koşuyor
Akşamında ben yine yalnız
Akşamıma hüzün çöküyor

Zaman sorgusuz çattı geceye
Dili tutuldu her saatin
Doğa ölesiye suskun
Odamda mum ışığı eşliğinde garip bir keder
Ardından bir sigara daha
Ardından bir isyan daha zamana
Gözlerim uykuya kapanıyor
Sonra böylesine birgün daha
Sonbahar bu görünüşüyle ahımı alıyor