Bir Sonbahar Günü Şiiri - Emre Sarıçiçek

Bir sonbahar günü,
Kapını kilitlemiş, gitmiştin bu diyardan.
Bahçendeki, akasya ağacının yaprakları dökülmüştü.
Ihlamurlar, çiçek açmıyordu artık.
Solmuştu güller, sönmüştü sokak lambaları.

Matem kaplıyor içimi, her adımda sensizlik, her köşede bir anı...
Hani kalbim çarpıyordu ya sokağına varınca.
Titriyordu ellerim heyecandan.
Kapına vardığımda, hissetmiyordum ayaklarımı. Sanki yoktular.

Geceleri uyuyamadığım zaman, balkona çıkardım.
Pencereni izlerdim. Sanki ordan bana bakıcak,
Tebessüm ediceksin gibi gelirdi.
O masum bakışlar, anlatıcak bu aşkı gece boyunca.
Yıldızları şahit tutacak, karanlık ışığı olacak, boylu boyunca.

Ben hala vazgeçmedim, hergece izliyorum pencereni.
Hergece yıldızları seyrediyorum.
Sensizliğe alışamadım hala.
Böyle bir sevgiyle bağlıydım sana.
Anladımki sensiz yaşamak, sadece acı veriyor bana.

Ya hissettiklerim, inkar edebilirmisin.
Görmezden gelebilirmisin, aşkımın mabedini.
Oysa ne çok sevmiştim seni. Dökülen yapraklar gibi.
Sarardın soldun bir sonbahar günü.
Yağmura susamış topraklar gibi.