Dertleşmek tabiatla, kızgınlıklarını dinlemek…
Bir fincan kahve sıcağı ısmarlamak, soğuyan denize…
Gönlünü almak, ‘’AŞK MAVİSİ’’ olsun diye…
Tabiat konuşur sufi ile…
Kulakları tırmalar zikirler…
Siz duymuyor musunuz, esen rüzgarın sonbahar yapraklarını uğurlarken ‘’hoşça kal’’ dediğini…
Deniz tüm enerjisinin sonunu, insan mavisine katmak için çamurları sahile vurur…
Hepsi kim için, tüm bu ruhsal, görsel huzur güzellikleri kimin için…
Senin için Adem, senin için…
Ama yalnız değil…
İki olup, sonrada, ikide ‘’BİR’’ olmak için…
O...Senden görecek tadacak güzellikleri...
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 30.10.2013 19:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!