Bir Sonbahar Akşamında

Yaşarken yaşayamamanın benzersizliği.
Aktiflikle pasifliğin çelişkisi gibi,
Var ama yok aslında.
Etkileniyorsun aslında ama etkilenmiyorsun gibi de.

Ve bu kadar huzursuzluğun arasında karanlıkta var olmaya çalışan incecik bir fidansın sen.
İhtiyacın olan karanlık ve bir damla su.
Olsa yeşereceksin aslında.

Başından aşağıya bilinçsiz, bilimsiz yığınla sel gibi suyu boşalttıklarında.
Vazgeçiyorsun aslında.
Çabalamaktan ve yeşermekten.

Ve anlıyorsun.
Ve bir kez daha yanılıyorsun,
Ve bir kez daha anlıyorsun,
Senin sen olmanı istemediklerini.
Senin hevesinin onlar için ne kadar inançsız olduğunu,
Daldaki yaprak inancının ve hevesinin sembolü aslında ama.
Ne de olsa bir gün düşecek o sonbahar akşamında.