Bir Sonbahar Akşamı Şiiri - Tarık Torun

Bir sonbahar akşamı kızıllık ufka düştü
Kanatlanan martılar ufukları bölüştü
Hasrete duçar olan gözlerinde gülüştü
Gel ey sonsuz ümidim hicran kalbe üşüştü
Bir sonbahar akşamı kızıllık ufka düştü

Mahzun nemli gözlerle bakarken bulutlara
Bir nirengi noktası bıraktık umutlara
Gel beraber çizelim endamı hudutlara
Bitmeyen bu hüznümle acıdım haydutlara
Mahzun nemli gözlerle bakarken bulutlara

Hazan içeren zaman neler neler görmüştü
Bir hayalin içinde hayli sefa sürmüştü
Her gece ağlayarak uykuyu süpürmüştü
Bir sonbahar akşamı alıp da götürmüştü
Hazan içeren zaman neler neler görmüştü

Karanlık çöker ufka yalnızlık sarmalına
Akıp giden kör zaman çöker her an dalına
Gönül ihtilaflarla ağlar dünya malına
Dökülen yaprak gibi gün salına salına
Karanlık çöker ufka yalnızlık sarmalına

Bir sonbahar akşamı sanki gönül küsmüştü
Kırılıp kanadıyla kızıl ufka düşmüştü
Tabiat doğmak için birer birer ölmüştü
Güneş son kez bakarak ne de güzel gülmüştü
Bir sonbahar akşamı sanki gönül küsmüştü

11.11.2015

Tarık TORUN

Türk Dili ve Edebiyatı & Coğrafya