Son bir bahar
Sanki gözleri
Durgun teninde
Susuyor yüreği
yorulmuş görülesi renkleri
gitmek istercesine sonsuz
uzandıkça uçsuz bucaksız
gönülden gönüllere
şefkat tütünleri gibi
ufunetler bırakıyor pencereye
hey gidi dedirtiyor cana
dokunuyor sanki pamuk elleri canana
gittiği yakınımızdaki fani yaşama el sürer gibi
yatağında yassı kala yüreği
emanet etmiş ışığa ve hayata...
Kayıt Tarihi : 16.4.2008 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!