Gün geçiyor,zaman tükeniyor
Biçilmiş ömürde.
Her şey yüz çeviriyor
Yalnızlığıma
Yaşadıklarım, yaşayamadıklarım da filizlenirken
Mevsimler akıyor.
Ben..
İzliyorum uzaktan
Güneşle,ayın sevdasını
Havasını bilmediğim şehri soluyorum
Pencere arkasından.
Görebildiğim;
Ve gördüğümün hissettirdiği kadar
Hızlı akıyor zaman
Biçilmiş ömrü tüketiyorum
Yalnızlığımla bir başıma
Usul,usul
sessizce terk ediyor
Özlemlerim …
Ben..
Görebildiğim;
Ve gördüğümün hissettirdiği Kadar Yaşıyorum
Dokunamadığım mevsimleri
Tek solukta, yüksünmeden
Ve yalnız bir başıma topluyorum.
Bir nefeslik ömürde
Dağılmış belkide dağıtılmış
Benliğimi..
Kayıt Tarihi : 22.2.2010 13:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Demet Akgün](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/22/bir-solukta-yasamak.jpg)
TÜM YORUMLAR (10)