sizin hiç umutlarınız öldü mü
geriye bakıp ta
nehrin öbür ucunu göremediğiniz
bir camın aksinde
siluetinizi tanıyamadığınız
kabuslardan sıyrılmak için
ter sağanağına tutulduğunuz oldu mu
sizin hiç umutlarınız öldü mü
dolunayda vaat edilen yeminler
karanlığın soluk pusunda unutuldu mu
kanınızla ayağa kalkan
adamın aşağalanmasına
şaşkın ve buruk güldünüz mü
sizin hiç umutlarınız öldü mü
atlas yatakta diken üzerinde yattınız mı
bir tabak çorbayı irin gibi içtiniz mi
lokmalar düğüm düğüm
sıkıştırdı mı yüreğinizi
sizin hiç umutlarınız öldü mü
su ve bayat ekmek lapasını
kaşıkladınız mı
sabahlara dek
bazal bir yoklukta kıvrandınız mı
metropolün ortasında
yalnız kaldınız mı
madde odağında vezir
mananın rezillerine baş eğdiniz mi
sizin hiç umutlarınız öldü mü
çırpındıkça çamura batmanın
ızdırabını yaşadınız mı
aynada ağlayan gözlere tükürdünüz mü
sokak köpeğinin soluğu ile ısındınız mı
haykırmak aklınıza geldi mi hayasızca
sizin hiç umutlarınız öldü mü
03/09/1990
Volkan YıldırımKayıt Tarihi : 30.7.2005 13:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (1)