Kökleriyle toprağı tutupta yoğuruyor
Dalları rüzgarlarla gülücükler saçarken
Dimdik durup ayakta yılları soğuruyor
Her güzde yaprak döküp her baharda açarken
Gövdesinin dibinde nice otlar biterken
Onlar ile birlikte derin nefes alıyor
Her kışta dostlarına durup veda ederken
Tek olsada yerinde yine burda kalıyor
Her yıl başka bir yara bırakmış gövdesine
Her yarası acıyla dolup kabuk bağlıyor
Akşam güneş batarken bakıpta çevresine
Kaybolan dostlarına her rüzgarla ağlıyor
Her kuruyan dalında sonunu düşünüpte
Bekliyor burda her gün celladın baltasını
Yinede her sabahta yeniden dikelipte
Haykırıyor herkese neşeli şarkısını
Kayıt Tarihi : 15.8.2023 19:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O fazlasını anlattı ama ben bu kadarını anlatabildim
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!