Bir Şizofrenin Fısıltıları 2

İşim gücüm acı çekmek benim.
Başka da bir şey gelmiyor elimden.
Bir bakıyorum, onsuz nasıl nefes alırım dediğim bir aşkın yasındayım.
Bir de bakıyorum, o asla bunu yapmaz dediğim birinin hayal kırıklığındayım.
Bir bakıyorum içim gurbete çıkmıştır benim, bir de bakıyorum aklım firar etmiştir.
Böyle vakitlerde, bir tek yalnızlığım vardır benim.

Gözlerim, bir tavana dalıp gidiyor, bir de uzak yollardan gelecek olana…
Midem, bir kasılıyor bir şey almıyor, bir iştahım açılıyor doymaz oluyorum…
Bir bakıyorum hüzünlerim bin parça oluyor, düşüyor yüzümden.
Bir de bakıyorum, gülücükler saçan maskeler oluyor yüzümde.

Bir kısa geliyor yürüdüğüm yollar, bir bitmez oluyorlar…
Aynı yoldan geçerken bir mutluyumdur, bir hüzünlü.
Durmadan değişip duruyor, içime sığmıyor duygular.
Bir karanlığındayım gecenin, bir uçurumundan düşüyorum derin düşüncelerin.
Hüzünler birikiyor içimde, birden bire ağlamaklı oluyorum.
Sonra hiçbir şey yokmuş gibi oturup, olur olmaz şeylere gülüyorum.

Dün dinleyip mutlu olduğum şarkı, bugün bana acı veriyor.
Dün okurken içinde kaybolduğum kitap, bugün sayfaları boşalmış gibi geliyor.
Kendi içimde kayboluyorum.
Dün gece yazarken hüzünlendiğim şiir, bu sabah bana anlamsız geliyor.
Gelgitler var içimde, aynı yolları arşınlayıp duruyorum.
Tuhaflıklar var düşüncelerimde, bir görünüyor bir kayboluyorum.
Dün bağırıp durduğum yerde, bugün sessizce düşünüyorum.
İçimde konuşup duran anılar var, sonra kuş olup uçuyorlar.
Sürekli aynı isimleri mırıldanıyorum.

Hiçbir şeyi anlamadığımı sanıyorlar,
Görüyorum, duyuyorum, biliyorum.
Daha çekilmeyi bekleyen ne çok acı var,
Yaşamaya korkuyorum.