Bir Şizofren Ayrılık Şiiri - İrem Aslan

Saç baş darmadağın o kavşakta,
Feri sönmüştü gözlerinin beni beklerken
Buz gibi olmuştu yüreğim kaldırımda
Sen onun farkında bile değilken.

Karnımızı doyurmak için köşedeki dürümcüden yemiştik,
Yerli yersiz sohbet etmiştik,
Ben yola bakardım sense bana,
Gülüşlerimiz eksikti,tatsızdı dürüm farketmiştik,

Tat dedim ya eksikti,
Yolun üstündeki o meşhur dondurmacıya gitmiştik,
Yattara gelmişti etrafında liseli kızlar
Uzaktan seyrederken küfürler estirmiştik,
Ben yanındaki yosmaya,sense kolay yaşama,

Sokak herzamankinden serseri ve bir sürü et kokuyordu,
Benim miğdem bulanıyordu kramplarım olurdu,
Seninse bitmez esprilerin yağıyordu,
Ben ilk defa sevmemiştim kaldırıma çarpan güneşi,
başımı döndürüyordu çünkü,silemiyordum gözümdeki pusu.

Ara sokaktaki dükkana balıklarıma akvaryum almaya gitmiştk
Sen küçük olanı bense rahat ve geniş olanı seçmiştim
Bi motor alacaktık onlara oksijensiz kalmasınlar diye
Bizim karbondioksitimiz tüm çiçeklerden uzak kalmıştı farketmiştik..

Vazgeçip yürüdük sonra
Şehire yeni bir film gelmişti bilet almıştık
filme bir saat vardı alışverişe dalmıştık
Ben sana şort bakıyordum
Sende bana tatil için birkaç şey işte
İkimizde birbirimize bakmıyorduk
yoksa kapanacaktı son perde

Sonra şehrin en işlek caddesinde cafede birer çay içmiştik
Hiç unutmam ince belli bardakta iki şeker,
Garson ikimizede sanki kızgındı
Ben gülemiyordum,hayatımda içtiğim en acı çaydı

Filme geçmiştik,seninle gittiğim en son sinemaydı,
Bilmiyorduk ikimizde böyle olacağını,
Film bitiminde tekrar caddedeki yerimize geçmiştik
İşte orada gözümden akan son damlayı beraber seyretmiştik

Bensiz bir hayata atmıştım seni istemeden
Yüreğim sığındığın tek limandı,kovmuştum içlenmeden
Ağlıyordun,gitme der gibi,
Hakkını helal ederken
Son kez ellerimi tuttun dudakların titrerken,

Bu son vedaydı işte,
sanki yıllarca büyüttüğüm bir çiçeği
ellerimle yolar gibi öldürmüş hissettim,
Seni sevdim demiştim,sense sana aşığım! demiştin

Kendine dikkat et dedin sonra ikimizde ağlarken,
Kendine dikkat et,,
Peki gülüm öyleyse sende kendine dikkat et
Oracıkta ayrılmıştık..

Anlamadığım şeyse şuydu,madem seni sevmeyen bendim
Neden sevmediğim şey için eve gidene kadar hıçkırıklarla ağlıyordum,
Bilmiyordum
Senden neden vazgeçtiğimi,

Hoşçakal dememiştik,
Sen montunu sırtlanmış giderken
Üşüdüğümü hissettim
Hoşçakal diyemediğimden

Ayrıldık işte kocaman güneşli bir günün sonrasında
Hava kararmıştı üzerine sis çökmüştü
Sen sahil kokan pencerenden bense nikotin kokulu hücremden
Seyrediyoruz hayatı bir şizofrenin hikayesinden..

(''Ben sana bir hikaye anlattım ve sen büyüdün..'')